Vandaag is onze laatste dag in Portland en omdat het morgen, woensdag dus, hier de mooiste dag van de week wordt besluiten we richting de kust te rijden. We boeken de tot nu toe duurste kamer van deze trip 141 dollar inclusief tax in een plaatsje dat Cannon Beach heet in het hotel met de naam the Inn at Cannon Beach. Op de website van Expedia ziet het er geweldig uit maar je moet altijd maar afwachten wat het in de werkelijkheid is weten we onderhand nu wel.
We gaan deze vakantie in Amerika een keertje niet naar een pretpark en om dat te compenseren en het feit dat ik vanmorgen met enorme migraine ben wakker geworden rijdt mevrouw Lausberg vandaag. Dat wordt weer een hele dag ‘oe’ en ‘aaaaah’ gillen en meeremmen tot er deuken in de bodemplaten zitten. Gezellig!
We rijden Portland uit, naar het plaatsje Banks en komen na totaal ongeveer anderhalf uur rijden in het Tillamook State Forest. We rijden een lange prachtige slingerweg door de bossen op en neer door de bergen met aan een kant van de weg continu een prachtige woest stromend riviertje.
Op een bepaald moment vraag ik mijn chauffeuse even te stoppen om naar de rivier te kijken en voor zij is uitgestapt en naast mij staat zie ik twee keer een zalm uit de rivier omhoog springen. Ik zeg “Kom gauw je ziet hier de zalmen springen” mevrouw Lausberg komt naast me staan en na 8 en halve minuut wachten besluiten we, zonder nog een zalm te hebben zien springen, weer verder te rijden.
Overal zie je hier borden dat je uit moet kijken voor herten en elanden en overal zie je enorme beelden van beren in de tuinen van de bewoners van de woningen langs de weg maar meer dan een iniminie eekhoorntje hebben wij nog niet gezien aan ‘wild’ deze vakantie. Lekker kut verhaal. Mij een beetje zitten te lopen te waarschuwen voor overstekend wild en dan totaal niet doen wat je belooft.
Als het tegen 13:00 loopt moet er gegeten worden en als we aan de kant van de weg een restaurant met de naam Alice’s Country House en de slogan “Homestyle Cookin’” zet mijn reisgenote driftend de auto in een parkeerplaats voor het restaurant.
Ik bestel een hamburger met patat en mevrouw Lausberg een tosti kaas. Voor het eten komt vergapen we ons aan allerlei prullaria die uitgestald of opgehangen is in de eetzaal. Vooral het antiek fornuis met daarop een felgele kettingzaag, een Alice in Wonderland koekblik in de vorm van een boek met een zakhorloge op de voorkant en een ingelijste verzameling met kunstaas om te vissen kunnen wij zeer waarderen.
We rijden verder (ik zeg rijden maar bedoel racen, mevrouw Lausberg rijdt nog steeds…) en om precies 15:00 staan we bij het hotel dat we hebben geboekt. The Inn At Cannon Beach dus.
Ik heb al best in veel hotels geslapen maar dit is echt zo ver ik me kan herinneren het allerleukste hotel waar ik ooit heb gezeten. Als we binnenkomen bij de receptie worden we ontvangen door een allervriendelijkste dame en meteen vallen ons de potten met Salt Water Toffee op die op de balie staan en een grote schaal met koekjes die je gratis mag pakken. Daarbij verteld de dame dat ze een map hebben met allemaal DVD’s die we gratis kunnen lenen om op de kamer te bekijken want daar hebben we gewoon een DVD speler staan. Wij hebben kamer nummer 119 maar eigenlijk zijn het geen normale hotelkamers hier. De Inn zijn namelijk eigenlijk allemaal op zich zelf staande huisje met daarin 4 hotelkamers. Om het allemaal nog wat idyllischer hier te maken lopen tussen de huisjes tientallen konijntjes in allerlei kleuren en verschillende soorten vogels.
Als we de hotelkamer binnenkomen weten we niet wat we zien. Deze kamer heeft echt alles: een mooie televisie met ongeveer honderd kanalen en dus een DVD speler, een eettafeltje, 2 mega grote bedden, een keukentje een prachtige badkamer en bovendien een open haard.
Ik sta op het punt om meteen naar de balie terug te lopen en meteen 4 dagen extra te boeken maar er is hier nog zoveel te zien dat dat ook weer zonde zou zijn maar wie weet als morgen de zon echt gaat schijnen dat we er nog een dagje bij boeken. Die St. Helens berg die ligt er overmorgen ook nog wel.
Als we een uur op de kamer zijn geweest lopen we even naar een winkeltje aan de overkant van de straat en kopen een doosje Oreo’s en een nagelknipper ($ 2,50 dat je het even weet) en dan door naar het strand. De zon schijnt niet echt maar het is hier prachtig. In de zee voor het strand liggen namelijk mega grote rotsen in de zee en als er dan ook nog een zeearend over ons heen vliegt is het ondanks de wind door onze jassen snijdt helemaal af.
We lopen terug naar het hotel en we zetten de televisie op TBS een soort van Comedy Central waar ze van comedy series meerdere afleveringen achter elkaar uitzenden. We kijken naar twee afleveringen van Mom en een van Last Man Standing en stappen in de auto om te kijken of er nog wat te eten is in dit dorp.
Kwart over 6 staan we bij het Ecola Seafood restaurant voor de balie en bestellen een Captains Platter en een kleine Clam Showder. De oesters mogen ze houden en daar krijgen we twee extra scallops voor terug. Natuurlijk wordt alles, ook de zalm, eerst in het paneermeel gerold en daarna in het frituur geflikkerd. Na 10 minuten wordt het bij ons op tafel gezet door een alleraardigste dame en kan het grote genieten beginnen. Ik drink er ter verhoging van de feestvreugde een biertje bij, kan allemaal Maxima Verstappen rijdt vandaag, en die valt zoals altijd helemaal verkeerd en heb ernstige moeite om dit verslag nu te schrijven en moet het echt morgen nog een keertje doorlezen of ik geen totaal belachelijke woorden en of zinnen heb geschreven.
Het eten is ondanks de Captains Platter eigenlijk voor maar een persoon is meer dan genoeg voor ons samen en met volle buikjes rijden we weer terug naar onze prachtige kamer.
Morgen weten we dus nog niet wat we gaan doen maar als ik het zo naar mijn zin blijf hebben als op dit moment denk ik dat ik net voor mijn verjaardag op 5 december pas weer in Nederland terug ben.
