Als we vanmorgen in de ontbijtzaal aan ons tafeltje zitten gebeurt het ergste wat mij kan overkomen als ik op vakantie ben: Je komt andere Nederlanders tegen en ze zitten aan het tafeltje naast ons. Aardige mensen hoor maar je weet als je Nederlanders tegenkomt wat er gebeurt het wedstrijdje elkaar de loef af proberen te steken gaat meteen beginnen. We lijken al een troef in handen te hebben want ze vertrekken vandaag al en wij zondag pas maar zij vertrekken naar Hawaii en daarna naar New Orleans en wij naar huis. Zelfs hun huurauto is groter dus wij verliezen op alle fronten. Daarnaast vertellen ze ons dat ze al naar het Museum Of Pop Culture in Seattle zijn geweest, ze er weinig aan vonden en bovendien 26 dollar entree moesten betalen.
Wij willen het museum toch graag zien en gezien het feit dat we wel vaker dingen heel stom vinden die andere mensen geweldig vinden en andersom wagen we het er toch maar op.
Om half 10 rijden we richting Seattle en het is toch wel even omschakelen van rijden op rustige bergweggetjes ineens in een complete verkeerschaos. Ik rij vandaag weer omdat de combinatie ik rijden en mevrouw Lausberg navigeren beter is dan ik navigeren en mijn reisgenote rijden. Ik vergeet namelijk constant te navigeren omdat ik als een klein kind om me heen zit te kijken. Als ik rijd, en om eerlijk te zijn rijdt mevrouw Lausberg ook een stuk beter en geconcentreerder dan ik (alle indrukken kunnen soms wat te veel zijn voor mij), maar zij kan navigeren en ook nog zeggen: “Pas ook er komt een auto naast je rijden dus je kan nu niet afslaan”. Dus zo is 1 + 1 = 1.5 en als ik navigeer is 1 + 1 = 1.
Na een half uurtje rijden staan we op de parkeerplaats naast het Museum Of Pop Culture dat ook naast de beroemde Space Needle ligt. We wilde ook naar de Space Needle maar die is in hoogte zo enorm ingehaald door alle gebouwen om hem heen dat je net zo goed even in een lantarenpaal kan klimmen, dan zie je net zo veel. Op de parkeerplaats is het betaald parkeren en je betaald hier echt belachelijke parkeer tarieven. Voor 2 uur betaal je 12 dollar en voor 3 uur 18 dollar. In Rotterdam we say in such an event: “Can you mouth not a little bit furter open mafkees?”.
We parkeren de auto en lopen het werkelijk prachtige gebouw van het Museum Of Pop Culture in om tickets te kopen. Deze zijn inderdaad 26 dollar maar als je de tijdelijk Marvel tentoonstelling ook wil bekijken komt daar nog een 12 dollar per persoon bij. Dus voor parkeren en entree zijn we alleen al 94 dollar lichter. Ook al is er helemaal geen reet aan wij gaan het hoe dan ook ontzettend naar ons zin hebben gezien het geld dat we al uit hebben gegeven.
Nou gelukkig is dat niet moeilijk want wij vinden het museum helemaal geweldig. Als je binnenkomt is het eerste wat je ziet een enorme muziekinstrumenten tornado die 2 verdiepingen hoog is en een fantastisch grote videowall waar videoclips op gedraaid worden.
We lopen eerst een tentoonstelling van Jimi Hendrix in waar o.a. het mengpaneel uit de Electric Lady studio te zien is, een gitaar van Jimi Hendrix, zijn paspoort en een notitie boekje van ‘m. Heel leuk is dat ze het paspoort hebben gekopieerd op een soort vinyl en dat je door die versie kan bladeren terwijl je het echte exemplaar achter glas kan bekijken. Hetzelfde hebben ze ook met het notitieboekje gedaan.
Daarna gaan we naar de Star Trek afdeling waar heel veel echte kostuums en props kan bekijken superleuk als je een fan bent maar zelf voor ons als geen echt grote fans zeer leuk om te zien en ook zeer mooi tentoongesteld.
Daarna gaan we naar de afdelingen waar kleding en props uit fantasie-, horror- en science fictionfilms te zien zijn. Van Feddy Krueger tot Mork From Ork en van de Terminator tot de Leeuw uit de originele Wizzard of Oz, ze zijn er allemaal.
We drinken even wat en gaan de Marvel tentoonstelling en die is ook super mooi gemaakt en zijn er buiten vele kostuums en poppen van de superhelden ook veel originele tekeningen te zien en een interessante film over de geschiedenis van Marvel.
Als laatste gaan we nog naar de Nirvana tentoonstelling waar veel iconische instrumenten van de band te zien zijn evenals originele kledingstukken die door de leden van de band zijn gedragen.
Het was niet goedkoop maar wij vonden gelukkig dit museum het dubbel en dwars waard.
We besluiten naar Pike street te rijden en daar proberen te parkeren omdat alle reisgidsen zeggen dat je dit gedeelte van de stad gezien moet hebben. Dan gaan bij mij alle alarmbellen rinkelen omdat je meestal in een groot toeristisch gekkenhuis terecht komt. We lopen Pike Street af naar 1st Avenue en daar is de Public Market Center en daar is het echt een groot gekkenhuis zoals we al hadden kunnen verwachten. De market Place bestaat uit meerdere verdiepingen en de onderste verdieping is 10% zo druk als de bovenste verdieping en daar delen mijn reisgenote en ik bij een Chinees restaurant een kom soep die je bij de lunch krijgt (niet echt een knaller) maar de twee eggrolls en de rijst met zoutzure kip zijn geweldig en staan we na ongeveer 30 minuten weer 24 dollar lichter weer buiten.
We lopen nog even door het centrum van Seattle Downtown en ik koop bij Nordstrom een Nike sweater die ik eerder al wilde kopen maar niet in mijn maat hadden. Daarna gaan we weer naar onze auto.
Ik wil nog even naar een platenzaak en typen het adres van de platenzaak in in het navigatiesysteem. Als we de parkeergarage uitrijden laat het navigatiesysteem ons 4 blokken aan ons lot over om ons dan de verkeerde kant op te sturen en dan 3 keer “route recalculate” te doen. Na 5 minuten weet ze weer waar we zijn en stuurt ze ons binnen een kwartier naar Sonic Boom Records.
Wil je nou in de stad waar je bent naar een beetje leuke buurt waar het niet zo toeristisch is maar wel leuke winkeltjes en restaurants zijn zoek dan altijd op Google Maps naar platenzaken in de stad. In 9 van de 10 gevallen kom je in een leuke buurt terecht want platenzaken gaan ook weer in buurten zitten waar mensen wonen die het leuk vinden op platen of cd’s te kopen en die wonen ook meestal weer in hipster buurten.
Sonic Boon Records is een geweldige platenzaak waar ze een grote hoeveelheid nieuwe en gebruikte vinyl platen en cd’s hebben. Bij de kassa staat een klant die enorm om een “goed gesprek” verlegen zit en een enorm lul-verhaal ophangt aan elke klant of winkelbediende die maar even wil luisteren. “Oh die band ja die is geweldig die heb ik al 4 jaar gelden gezien toen ze nog niet bekend waren blah blah blah blah”, “Ja dat is een geweldige cd maar de B-Kant van hun eerste singel vind ik hun beste nummer blah blah blah” U kent ze wel van die personen. Ik heb ze gelukkig niet in mijn kennissenkring…
We lopen terug naar de auto en we besluiten nog even in de buurt rond te gaan lopen want we zien dat Ballard Avenue wel een hele leuke straat is. We kopen een ijsje en kijken en luisteren naar de mensen die de ijszaak binnenkomen. Eerst komen er twee tienermeiden die belachelijk moeilijk doen en een heleboel vragen stellen over de ingrediënten van het ijs, want u weet ook van gluten en melk ga je heel erg enorm dood. Daarna komt er een of andere stuiterbal op een fiets aangereden (met helm…) die ten eerste zijn fietsstuur bijna door het raam van de etalage van de ijssalon flikkert en daarna enorm druk gaat doen en staat te stuiteren voor de balie omdat hij niet kan beslissen welke smaak hij gaat nemen. Ik hoop persoonlijk iets zonder suiker en kleurstof.
Als je hier niet weet wat voor smaak ijs je wilt bestellen kan je een lepeltje krijgen met ijs van een smaak zodat je het kan proeven en een wel overwogen beslissing kan nemen. Persoonlijk vind ik dat echt belachelijk je gaat geen investering doen in levering van 100 liter ijs we hebben het hier godverdomme om één focking bolletje ijs. Neem eens een risico in je leven zou ik zeggen.
We lopen Ballard Avenue heen en weer en stappen in de auto en rijden terug richting ons hotel. We komen in een enorme file te staan en of we staan ineens tussen allemaal Nederlandse toeristen of je hebt ook mafkezen in het verkeer hier in Seattle want op eens worden we van links en rechts afgesneden door mensen die net iets sneller dan wij in de file willen aansluiten.
Een half uur later dan gepland komen we in de buurt van ons hotel en hebben geen zin meer om nu nog te gaan zoeken naar een restaurant en duiken de parkeerplaats van Dave’s Diner & Brew op. We lopen naar binnen en worden aan een tafel aan het raam gezet omdat de booths vol zijn. Geen probleem zo kunnen we naar het verkeer kijken. Mevrouw Lausberg bestelt een Sandwich Roasted Beef en ik ben zo dom om The Mother Load te bestellen vooral omdat ik erg benieuwd ben welke gerecht bij die naam hoort.
Ik krijg eerst een salade en daarna komt ons eten. De sandwich van mevrouw Lausberg ziet er prima uit maar ik schrik van de “schnitzel” die ik krijg voorgeschoteld. Dat wordt weer maagzuurtabletjes slikken vannacht. Gelukkig krijg ik er ook wat sperziebonen en aardappel puree bij zodat ik toch nog wat gezonds binnen krijg naast de salade. Van de kipschnitzel moet ik het qua vitaminen namelijk niet echt hebben want dat is eigenlijk een enorme in de pan gebakken kipnugget.
Mijn reisgenote krijgt bij haar sandwich een bijgerecht en kiest een Coconut Cream Pie die we meenemen voor op de kamer en daar bij een kopje thee met z’n tweeën opeten.
Het is hier ook 4 mei (joh) en op z’n Engels is dat ‘May The 4th’ en omdat dat heel erg op May The Force (Be With You) lijkt zenden ze hier een aantal Star Wars films uit op televisie die we gezellig gaan kijken.
Nog geen idee wat we morgen, onze laatste dag, gaan doen want om nou weer die stad in te gaan hebben we ook niet echt veel zin in maar morgenochtend kunnen jullie voor de laatste keer er weer alles over lezen lieve, lieve lezers. Het is overigens maar goed dat we weer eens op huis aan gaan en ik weer gewoon eten van mevrouw Lausberg ga eten want ik ben denk ik al weer een kilo of 4 aangekomen. Maar een groot voordel is dat de maagzuur tabletten die ik heb gekocht erg lekker zijn want ze smaken naar druivensuiker snoepjes. Dat kan ook alleen maar hier in Amerika, niet mensen advies geven hoe ze minder en gezonder kunnen gaan eten om zo van het maagzuur af te komen, nee we maken de maagzuur tabletten lekkerder om te eten.