Vijf jaar geleden rolde ik van het presenteren van Popquizzen langzaam in het draaien van plaatjes want er moest natuurlijk ook wel leuke muziek zijn in de pauzes en voor en na de popquiz. Van het een kwam het ander en werd ik steeds vaker gevraagd om ergens te komen draaien. De afgelopen 5 jaar heb ik meer dan 125 keer ‘de gerse DJ’ uitgehangen op de meest uiteenlopende locaties en feestjes samen met mijn compagnon Tom als DJ duo The Forever 27 Club. Vanaf het begin ben ik bezig geweest met het verzamelen van de meest uiteenlopende muziek en het verbeteren van de kwaliteit van het geluid. In de reeks ‘Op zoek naar het perfecte geluid’ vertel ik je daar over. Maar let op het zijn mijn bevindingen en niet de waarheid. Heb je zelf tips of advies dan hoor ik dat graag van je in de comments of op redactie@vandaley.nl.
Toch wel van vinyl he? NEE!
Veel mensen waaraan ik vertelde dat ik regelmatig in het weekend plaatjes draai zeiden dan “Toch wel van vinyl he?”. Helaas moest ik die vraag dan altijd negatief beantwoorden want ik zie de voordelen van het draaien van vinyl totaal niet. Ik loop altijd al met allerlei spullen te sjouwen en op 2 of 3 extra bakken met platen van meer dan 20 kilo zit ik absoluut niet te wachten. Daarnaast ben ik zelf nooit zo’n fan geweest van het geluid van vinyl platen. Ik kan me namelijk enorm ergeren aan een tikje of kraakje en was dus zeer blij dat de CD werd uitgevonden. Veel compacter en lichter en zonder kraakjes of tikjes dus dat was voor mij een grote stap vooruit. Maar ik draai ook geen muziek van CD en ook niet van USB stick of iets dergelijks. Ik draai vanaf mijn laptop waar ik tienduizenden muziekfiles heb op staan. Een hoeveelheid muziek waar, als ik van vinyl zou draaien een vrachtwagen met laadklep nodig zou hebben om het allemaal mee te kunnen nemen en die staat nu op een 400 GB SD kaartje ter grootte van de nagel van mijn duim.
iTunes
Toen de eerste iPod uitkwam ben ik meteen heel mijn cd collectie in iTunes gaan zetten en daarna de muziek weer op die iPod. Maar daar werd de kwaliteit niet beter van. Ik had al mijn CD’s geript op de standaard kwaliteit van iTunes (256kbps) en mijn iPod waar ik die files op had gezet kon ook maar maximaal bestanden van 256 kbps bestanden afspelen. Kbps is de ‘resolutie’ van een muziekfiles. Hoe lager de kbps hoe meer compressie en dus minder detail. Het verschil van een bestand met veel en geen compressie is overigens voor iedereen te horen dus geen ‘onzin’ als gouden speaker snoeren of speciale USB kabels voor muziek. Ik ging dus van CD kwaliteit naar mindere kwaliteit en dat was nou net mijn bedoeling met deze technische vooruitgang.
Als ik een track wilde hebben maar geen zin had om hiervoor een hele CD te kopen kocht ik wel eens een single in iTunes en heel soms als ik een cd niet even snel ergens kon kopen of online kon vinden kocht ik wel eens een heel album via iTunes. Door de best hoge prijs in vergelijking met de zeer slechte geluidskwaliteit van iTunes (eerst zelfs maar 128 kbps en later 256 kbps) begon het kopen van muziek via iTunes me steeds meer tegen te staan. Daarbij kwam ik er achter dat al je aankopen persoonlijk zijn en als je iets overkomt je nabestaanden je iTunes collectie niet kunnen erven. Nou heb ik niet het illusie dat iemand zit te wachten op mijn muziekcollectie maar het is natuurlijk wel een raar verhaal. Bij iTunes koop je dus geen muziek maar leen je het zo lang je leeft.
Toen ik een nieuwe computer kocht en het bijna onmogelijk was om nummers die je een lange tijd geleden had gekocht met iTunes te downloaden was ik er klaar mee en besloot ik nooit meer bij iTunes een track te kopen.
De prille start van mijn muziek collectie
Ik had me voorgenomen om er voor te zorgen dat ik als mensen verzoekjes kwamen doen tijdens het draaien ik maar één keer per avond zou moeten zeggen dat ik een bepaald nummer niet had. Dat betekende dat ik mijn muziekcollectie enorm moest gaan uitbreiden en wat vandaag de dag blijkt meer dan moest verdubbelen.
Ik kocht vanaf het moment dat ik af en toe plaatjes moest draaien altijd al de Hitzone CD’s zodat ik altijd de laatste hits zeker had. Maar aangezien ik in 2014 was begonnen met verzamelen van de Hitzone CD miste ik Hitzone nummer 1 t/m 67. Via marktplaats kocht ik bij iemand ongeveer 57 Hitzone’s en de overige edities die hij niet had kocht ik nog los per stuk via marktplaats of bij tweedehands platenwinkels. Toen ik mijn Hitzone collectie compleet had stond gelukkig Koningsdag voor de deur en ging ik met een zak vol los geld de kraampjes af om tassen vol met CD’s te kopen die mensen voor 50 euro cent per stuk of 1 euro verkochten. Alle muziek waar ik zelf niet veel aan vind, van Michael Jackson tot de Vengaboys en van Destiny’s Child tot Kool and the Gang kon ik zonder veel te investeren aanschaffen. En ook natuurlijk verzamel CD’s, heel veel verzamel CD’s.
Platenboeven en muziek snobs
Mijn verzameling was ondanks mijn Koningsdag kraampjes plundering en het compleet maken van mijn Hitzone collectie nog steeds niet van een grootte dat ik 99,99% van de verzoekjes kon draaien dus ik ging bijhouden welke nummers mensen wilde horen en welke nummers ik nog niet had. Ik ging naar de Plaatboef in Rotterdam en was eigenlijk best wel enthousiast over het aanbod en kocht de eerste keer daar meteen een berg CD’s. De tweede keer dat ik daar heen ging had ik daar een stuk minder leuke ervaring omdat toen een of andere lul met baard die daar werkte met volle mond mij vertelde dat ze geen verzamel CD van Tom Jones hadden omdat ik de enige was die nog naar Tom Jones luistert (net of ik die CD thuis opzet). Dat snobistische toontje kende ik ook nog wel vroeger van IT records in Rotterdam. Daar werkte ook altijd een of andere ‘pik met vingers’ die mij dan even ging staan te vertellen dat de plaat die ik wilde kopen (Manish Boy van Muddy Waters omdat die had gehoord omdat die in de Levi’s reclame zat) een heel erge foute keus was en er ook muziek was die niet uit reclamefilmpjes kwam. Joh… Dat ik daar wekelijks 120 gulden platen kwam kopen wist hij niet en toen zijn baas hoorde wat hij tegen mij zei werd hij het magazijn in geduwd en hielp de baas mij verder. Maar ik had geen zin meer om door een of andere muzieksnob van de Platenboef op mijn nummer te worden gezet dus ik ging opzoek naar een andere bron van 2de hands CD’s zonder oordeel.
discogs.com voor 2de hands cd’s
Na een korte zoektocht kwam ik op de website van discogs.com. Discogs is eigenlijk gewoon Marktplaats maar dan alleen voor Vinyl en CD’s en met nauwelijks oplichting. Discogs heeft een enorme database waar je eindeloos in kan zoeken. Je betaald 2de hands cd prijzen (vanaf ongeveer 1 euro per cd) over het algemeen maar er zijn ook collectors items e.d te vinden die bijna 60.000 euro kosten. Het is wel handig als je een CD koopt bij een van de duizenden ‘Sellers’ er een kiest die bij je in de buurt zit om de verzendkosten die er bij komen zo laag mogelijk te houden. Ik heb bij verschillende aanbieders CD’s gekocht maar ik denk dat ik de meeste CD’s bij WorldWide-Records heb gekocht. WorldWide-Records verstuurd meestal op donderdag alle bestellingen van de week er voor op en dan heb je de CD’s op vrijdag of zaterdag in huis. Bij de CD’s staat welke kwaliteit ze hebben maar meestal gaat dat om het plastic hoesje of om het boekje dan om de CD’s zelf. Die zijn eigenlijk altijd perfect.
Het fijne van discogs.com is dat je ook je eigen collectie in de Discogs database kan bijhouden. Toevoegen van CD’s die je hebt kan door middel van een app op je telefoon waarmee je de barcode in kan scannen en in de meeste gevallen vindt de app binnen een paar seconde de CD die je aan je collectie wilt toevoegen. CD’s die je via Discogs hebt gekocht kan je door middel van een klik op een link in een mailtje dat je na je aankoop krijgt toevoegen aan je collectie.
Erg handig, zeker als je veel verzamel CD’s hebt, is dat je in jouw eigen collectie kan zoeken op welke CD een bepaald nummer staat of kan je bijvoorbeeld zoeken alle nummers van een bepaalde artiest. De app laat dan zien op welke CD uit je collectie die nummers staan. Bovendien geeft de app de waarde van je muziekcollectie weer. Ik kan je zeggen die is veel en veel lager dan dat je er aan uit hebt gegeven…
De jacht naar de laatste nummers als FLAC bestanden bij qobuz.com
Je kan natuurlijk nooit een totaal complete muziekcollectie hebben maar voor het draaien op een van onze verschillende thema avonden begon ik wel aardig alle benodigde tracks te krijgen. Ik miste nog een paar nummers die ik niet echt op verzamel cd’s kon vinden en ook niet de behoefte had om een heel (verzamel) album van zo’n artiest te kopen. Bij qobuz.com vond ik bij een eerste snelle zoektocht een groot aantal van de tracks die ik nog wilde hebben. Geen enkele aanbieder van high res audio bestanden kan biedt waarschijnlijk alle tracks aan die je zoekt. Ik ben nog niet achter de reden maar het lijkt er op dat sommige platenmaatschappijen met maar een beperkt aantal aanbieders van muziekbestanden met hoge kwaliteit samenwerken. De bestanden zijn dus van een hogere, veel minder gecomprimeerde, kwaliteit dan de files die je bij iTunes koopt. Zoals gezegd zijn iTunes bestanden max 256 kbps en de FLAC bestanden die je kan downloaden van je account bij qobuz.com zijn zo’n 700 kbps of hoger. Het aantal kbps ligt aan de manier / kwaliteit waarop het nummer in de studio is opgenomen en niet aan beperkingen van qobuz of het FLAC formaat.
Maar waarom gebruik je gewoon geen Spotify?
Ik vind als ik geld verdien met plaatjes draaien ik dan ook de originele CD’s moet hebben. Ouderwets misschien, maar elk nummer dat ik draai heb ik ook werkelijk in mijn bezit. Officieel mag je ook Spotify eigelijk niet gebruiken als je DJ bent. Ik vind het leuk om CD’s te verzamelen dus ondanks ik soms een nummer niet heb terwijl het wel op Spotify staat draai ik het liever niet dan met Spotify. Bovendien is de kwaliteit van Spotify muziek bestanden maximaal 320 kbps, dus sowieso veel minder dan als ik een CD rip in iTunes, maar vaak is de kwaliteit veel minder. Niet alle artiesten geven Spotify namelijk een licenties om hun muziek op de allerbeste kwaliteit te laten horen via de Spotify player.
CD rippen op de hoogste kwaliteit
Alle CD’s die ik heb gekocht rip ik op mijn computer. Dat betekent je stop je CD in de CD-speler die in of aan je computer zit en laat je computer de CD omzetten in muziekfiles. Ik doe dat met iTunes. Ik heb geen idee of dit het beste of makkelijkste programma is om dit mee te doen maar ik werk zoals je hierboven kan lezen met iTunes vanaf het begin dus is voor mij erg makkelijk. Om de CD’s in iTunes om te zetten in muziekfiles met de hoogste kwaliteit rip ik alle CD’s in Apple Lossless kwaliteit. Puristen zullen zeggen dat dit niet de allerhoogste kwaliteit is omdat zelfs Apple Lossless bestanden op een bepaalde manier de muziek comprimeren maar als ik ze afspeel op mijn Yamaha HS 7 powered studio monitors hoor ik geen verschil tussen de CD en het Apple Lossless bestand dus 99 van de 100 bezoekers van de feestjes die ik draai ook waarschijnlijk niet.
De geripte muziek files zijn wel veel groter. Is een muziekbestand dat opgeslagen is in 256kbps maar zo’n 1 of 2 mb, een file opgeslagen met Apple Lossless is vaak zo rond de 30mb. Je hebt dus wel veel opslagruimte nodig op je computer en de laptop waarmee je draait maar het past allemaal prima op een 400GB SD kaartjes zoals ik eerder schreef.
Muziek is nu van de hoogst haalbare kwaliteit en nu?
Om het beste geluid te hebben is de bron, het muziekbestand, erg belangrijk maar ook de instellingen in je DJ programma, de manier waarop je muziek van je laptop naar je mengpaneel gaat en je mengpaneel zelf bepalen de uiteindelijke kwaliteit. Volgende keer in Op zoek naar het perfecte geluid Deel 2: Je laptop en je DAC.