Oude croissants, een lege shopping mall en speel mee met hipster of zwerver

Vanmorgen worden we om 01:00, 04:00 en 5:30 wakker waarschijnlijk aan de ene kant door de jetlag die nog steeds zijn sporen nalaat en aan de andere kant, in mijn geval, omdat ik om 22:00 uur als een blok in slaap ben gevallen.

Het Timberland Inn & Suites is een prima motel maar aan ontbijt doen ze niet. Omdat aan de voorkant van het hotel een klein koffietentje zit waar je koffie, thee en broodjes kan afhalen hebben we ons daar niet echt druk gemaakt over het gebrek aan ontbijt bij het Timberland Inn & Suites motel.

Om 07:00 uur zie ik licht branden in de koffietent en we lopen naar beneden om ons ontbijt te gaan bestellen. Achter het raampje waar je moet bestellen zit een meisje van een jaar of 18 in een boekje te lezen. Als ze ons opmerkt staat ze op, schuift ze met zo te zien enorme tegenzin het raampje open en vraagt wat we willen hebben. Mijn vrouw bestelt een green tea en een black tea en ik zeg dat ik daar graag een croissantje bij wil. Ze zegt “ik heb er volgens mij nog een” en haalt een in cellofaan ingewikkeld croissantje uit de ijskast (???) en toen had ik moeten besluiten om te zeggen dat ik bij nader inzien toch liever geen croissantje had gewild. Maar toen mijn charmante reisgenote op aanraden van de dame achter de balie een scone bestelde die ook in cellofaan gewikkeld was en ook uit de ijskast kwam voelde ik dat er een wedstrijd “Wie heeft het slechtste stukje deegwaar gekocht” aankomen.

Als ze de thee maakt komen daar naast heet water en een theezakje, waarvan ik altijd dacht dat dat de enige twee ingrediënten voor het maken van thee waren, ook nog ijsklontjes en ook water dat ook weer uit die koelkast komt aan te pas. U lieve, lieve lezer zult begrijpen dat de thee absoluut niet te drinken was en bovendien ook nog rook naar een mix van tweedehandskleding gemixt met de geur van een vochtig vakantiehuisje na de winter. De wedstrijd “Wie heeft het slechtste stukje deegwaar gekocht” eindigt onbeslist, mijn croissantje is omdat hij is opgewarmd in de magnetron aan de ene kant hard en aan de andere kant koud en de scone zou niet hebben misstaan als kei in een siervijver in iemands achtertuin niet alleen qua look en feels maar ook door de smaak.

We doen vandaag wel echt een keer iets rustiger aan en rijden on ongeveer 9:15 weg van het motel om naar de Three Rivers Mall te gaan in Kelso zo’n 16 mijl richting Portland. Ik had op internet gelezen dat iemand schreef “Best Mall in the area” dus dat beloofde wat.

Na een half uur rijden komen we aan bij de Three Rivers Mall en parkeren voor de deur. Als we naar binnen lopen voelen we meteen dat hier iets niet in de haak is. Buiten ons tweeën loopt er namelijk nog maar een persoon in de gang naar de winkels en in de verte zien we al meerdere winkels waar de rolluiken al jaren niet meer naar boven zijn geweest. Als we echt midden in de mall staan zien we dat eigenlijk maar één winkel open is en dat is het Sportsman’s Warehouse wat een winkel is waar je allerlei spullen voor de jacht kan kopen, waaronder hengels, geweren, pistolen en kleding al of niet voorzien van camouflage motieven. Er is ook nog een bioscoop en die lijkt net als Sportsman’s Warehouse ook redelijk te draaien maar voor de rest is de mall een grote trieste ellende. We lopen de eerste deur uit die we zien omdat we geen enkele behoefte hebben om terug te lopen door deze aanfluiting van een mall.

Na ons ontbijt fiasco hebben we nu wel trek in echt even wat lekkers en lopen naar de Starbucks die ook op het terrein zit waar buiten de ‘Mall’ ook nog twee supermarkten zitten. We bestellen een Strawberry Frappuccino, een stuk citroen cake voor mevrouw Lausberg en ik neem een chocolade croissant. Als we na 5 minuten lopen weer in de auto zitten neem ik een hap van mijn chocolade croissant en kom er achter dat deze waarschijnlijk ook aanwezig is geweest bij de opening van deze vestiging van Starbucks.

Mevrouw Lausberg heeft een hotel gereserveerd in Portland tot 1 mei dus we stellen het navigatie op het adres van het hotel en gaan weer op weg. Na een half uurtje rijden en een brainfreez van de Frappuccino later komen we bij een bord waarop staat ‘Vancouver Mall Next right”. We besluiten het er nog een keer op te wagen en als we bij de Vancouver Mall aankomen belooft de volle parkeerplaats veel goeds. Als we door de vestiging van JC Penny heenlopen een in de Mall aankomen zien we een hele rij met etalages zonder rolluiken en winkels die gewoon open zijn met dingen die je kunt kopen en zelfs met personeel er in. Er is zelfs een foodcourt. Mevrouw Lausberg loopt meteen de vestiging van Old Navy in en voor zij iets heeft kunnen vinden heb ik al een nieuwe jas gevonden die van $ 50 nu nog maar $29 kost en ik ook nog gewoon goed past. Dankzij de fastfood verslaving van de Amerikanen kan ik gelukkig heel makkelijk kleding kopen hier. Mijn reisgenote koopt een witte broek en als die is afgerekend lopen we samen de 2 verdiepingen van de mall door. We delen een rijst met groente en lemon chicken van een ‘thais’ restaurantje op het foodcourt en komen in een super leuke kleding winkel van EYE Clothing Co waar ik een pet koop waar hun logo opstaat.

We rijden naar ons hotel en rijden kompleet de verkeerde kant op de Starkstreet waar ons hotel moet zitten en komen een beetje “in Da Hood’ terecht omdat we niet het huisnummer van het Ramada hotel weten waar we verblijven de komende dagen. We bedenken ons dat het navigatie systeem ook op hotels kan zoeken en die verteld ons dat we moeten keren en helemaal aan de andere kant van Starkstreet moeten zijn. Hier komen we gelukkig in een betere buurt terecht en hebben we best wel een grote kans dat de Jaguar gewoon nog voor het hotel staat morgenochtend.

Als we even gerust hebben op de kamer besluiten we toch maar even naar DownTown Portland te rijden om te kijken of daar wat te doen is. We rijden eigenlijk in een rechte weg van ons hotel naar downtown Portland en komen van een nieuwer commercieel gedeelte met autodealers, fastfood restaurants, en hotels in een gedeelte waar allemaal middenstand zit oudere panden, in een gedeelte met super leuke en goed onderhouden woonhuizen en dan in een soort hipster gedeelte met allemaal leuke eettentjes, platenzaken en galleries. Dan moeten we een brug over en komen in downtown Portland.

We zoeken een parkeerplaats maar de bewaakte parkeerplaatsen zijn best duur zo’n 3 dollar per half uur maar gewoon op straat kan je ook bij een parkeermeter parkeren waar je met een creditcard kan betalen. Je mag hiernaar 2 uur parkeren voor maar 2 dollar maar als we langer willen blijven kunnen we altijd nog een nieuw kaartje kopen denken we.

Als we van de auto richting het gedeelte wat er vanuit de auto wel gezellig uitzag komen we toch wel heel veel rare mensen tegen. Omdat Portland ook bekend staat om hun hipsters geven we het allemaal even het voordeel van de twijfel maar als we letterlijk een man op zijn buik in een ski-jack ligt te ‘slapen’ in het gras met zijn gezicht in het gras beseffen we ons dat hier iets raars aan de hand is. Nou is het verschil tussen een hipster en een zwerver soms niet heel goed te zien maar hipster hebben wel vaak gewoon schoenen aan en lopen niet met een winkelwagentje met al hun bezittingen op straat. We lopen verder en overal zien we zwervers die slapen in portieken of gewoon op straat of verdwaast rondlopen als dan niet met kleding, schoenen of sterke urine lucht. Letterlijk overal in downtown Portland lopen er zwervers, waarschijnlijk honderden. Ze vallen je niet lastig en bijna geen een vraagt er om geld maar is toch niet echt een heel prettig gevoel om omringt te zijn door zo veel van deze gasten. De meeste tijd is de verhouding zwerver / geen zwerver 1:1 en dat is echt een beetje te veel van het goede.

Als we ’s avond het nieuws kijken wordt ons verteld dat er ook gewoon zwervers een soort van tentenkampen opslaan midden in woonwijken die buitenwijken van Portland liggen. Tot nu toe hebben we geen idee waarom er zo veel zwervers zijn in Portland misschien komen we daar later nog achter maar nu is het allemaal heel vreemd om te zien.

Voor we naar Portland gingen had mijn reisgenote onderzoek gedaan wat er te doen viel in Portland en letter binnen 5 minuten kunnen we 4 dingen die we volgens de reisgids moesten zien van ons lijstje schrappen. Het pand met de slogan “Keep Portland Weird”, de vestiging van Voodoo Donuts, een heel beroemd Oester restaurant en de Saturday Market. We maken een foto van de Keep Portland Weird wandschildering, de rij van VooDoo Donuts is te lang om in te gaan staan, we lusten geen oesters dus slaan die ook even over maar we maken een rondje op de Saturday Market wat een soort van Swan Market is die je in Rotterdam hebt maar met iets meer standjes met producten die meer voor de toeristen zijn dan de locals met smaak.

Na ons rondje op de Saturday Market slalommen we door de zwervers heen naar onze auto en besluiten nog even een rondje door de stad te rijden om te kijken of het ergens nog een normaal centrum is waar gewone winkels zitten. We zien op een bepaald moment wel twee blokken waar een H&M en een Apple Store zitten maar voor de rest is het maar een armoedige bende allemaal.

We rijden terug naar het hotel en om 19:00 ga ik voor de eerste keer in een hele lange tijd weer een keer naar de Taco Bell. Mevrouw Lausberg is er zelfs nog nooit geweest dus we zijn benieuwd hoe het bevalt. We bestellen een combo meal dat bestaat uit een frisdrank, twee verschillende taco’s, een Boritto en een zakje Cinnamon Twists, alles bij elkaar kost het $ 4,99. We delen alles en eigenlijk valt het allemaal best wel mee. Vooral de twee taco’s zijn zeer lekker en eigenlijk een gewoon een soort van grote tortilla chips gevuld met een beetje pittig gehakt, sla en kaas. Omdat het best wel lekker is maar ook niet heel veel kopen we nog een Steak Quesadilla

En dat is een soort wrap maar dan niet opgerold maar doormidden gevouwen met ‘steak’ (fantasie meat is een betere benaming) en kaas. Ik probeer nog even alle hot sauces van Mild tot Diablo maar Madame Jeanette uit de Surinaamse keuken gewent bent is het allemaal maar kinderspel, en bovendien kan ik heel heet eten…

We gaan naar het hotel en hebben werkelijk geen enkel idee wat we morgen gaan doen als het heel de dag regent  want veel dingen die we wilde gaan doen zijn toch allemaal een stuk leuker als de zon schijnt. Maar een dag hangen voor de televisie is ook geen straf en we hebben gratis ontbijt en thee en zijn omringt door verschillende goed gewaardeerde restaurant dus we komen de dag wel door.