Vandaag moest het er van komen we wilden naar een pretpark en we hadden nog maar 3 dagen hier, dus waarom vandaag niet. Mijn charmante reisgenote wilde graag naar Universal want daar is een speciaal gedeelte van Harry Potter maar dat bleek in Osaka te liggen 500 kilometer verderop en dat vonden we toch wel iets te enthousiast voor een dagje pretpark. We besloten het iets dichterbij te zoeken en stapte ergens rond 12 uur in de metrotrein richting DisneySea. Ik had ergens gelezen dat iemand DisneySea had uitgeroepen tot het beste pretpark ter wereld dus de verwachtingen waren hoog gespannen.
Na een half uurtje en één keer overstappen kwamen we aan bij de halte van het Disney resort. Beneden bij de uitgang van de metro zat een Japanse Hamburger tent dus die wilde ik wel proberen. Ik bestelde een menu met een hamburger, 2 saladetjes, een cola en patat voor 700 yen.
Ik zeg nou wel ‘ik bestelde’ maar ik bestel eigenlijk nooit wat. Mijn charmante reisgenote doet eigenlijk alles. Ook met het uitzoeken van de juiste metro of de weg regelt ze alles. Ik loop overal maar een beetje achteraan te sloffen met mijn pijnlijke knie en versleten heup. Het is af en toe net of ik begeleid op reis ben met de Zonnebloem.
De hamburger blijkt geen hamburger te zijn maar een broodje buikspek (overigens prima te knallen) maar hoe we ook achteraf op het menu kijken dat hadden we echt niet kunnen weten want het stond er alleen in het Japans. En we pikken wel enorm veel op van de taal (kuch, kuch) maar menu’s lezen willen nog niet echt lukken. Zouden we een weekje langer blijven dan zouden we dat ook ongetwijfeld makkelijk onder de knie hebben gekregen, talenwonders dat we zijn.
We lopen het restaurant uit en we willen nu naar DisneySea maar waar is dat? We lopen even een snel rondje door het kleine aangrenzende winkelcentrum, we kijken op een kaart maar nergens kunnen we iets van een entree vinden. We lopen een hal in en daar is weer een metro ingang, ook weer met gewoon de toegangspoortjes zoals we normaal gebruiken als we de metro instappen. Maar dit is een monorail speciaal en alleen voor vervoer tussen dit station, de twee parken en de bij Disney horende Hotel Resorts.
Het vreemde is alleen dat het ritje met de monorail net zo duur is als de rit van een half uur met overstappen met de normale trein. Beetje overdreven. Na een korte rit in een overigens werkelijk prachtige monorail trein komen we aan op het DisneySea station. Onderweg 
hebben we gezien dat de parkeerplaatsen bijna leeg zijn en de metro hier naar toe was ook niet echt druk. We stappen uit en kopen beneden de tickets nadat we letterlijk 5 minuten in de rij hebben gestaan. De tickets kosten 7400 yen per stuk (ongeveer 70 euro) en we lopen na een werkelijk belachelijk nonchalante tassen controle van een zeer aardige dame het park in. Dit beloofd veel goeds tot nu toe is het nergens druk en er zijn een aantal attracties waar ik graag in wil hopelijk hoeven we daar ook niet te wachten.
We staan nu op het voorplein en nu kijken we werkelijk al onze ogen uit. Wat is dit allemaal mooi gemaakt. We maken foto’s van een mega grote wereldbol en een gouden boot die op het plein staat en T. maakt een foto van een groepje schoolmeisjes die in schooluniform (terwijl het vakantie is) voor de wereldbol zitten.
Ik sta met T. om ons heen te kijken en hebben eigenlijk niet door dat dat groepje schoolmeisjes is opgestaan en bij ons is gaan staan. De meest brutale van het groepje begint met mij te praten “Hi, how are you?”. Ik begin een vrij basic Engels gesprek met de dames en als ik vraag of ze “happy” zijn gillen ze allemaal “Yeeesssss! Ik vraag of ze met mijn reisgenote op de foto willen en dat willen ze super graag en gaan allemaal leuk poseren met T.
We gaan het park in en we weten niet wat we zien. Dit is echt een heel mooi pretpark. Midden in het pretpark is een enorme vulkaan gebouwd. De Tower of Terror waar ik in Orlando in ben geweest staat hier ook maar in een net iets mooiere uitvoering. Ik besluit daar maar meteen heen te lopen en schrik me rot. De wachttijd is 100 minuten. Nou dat wordt um dus even niet. Dan maar de 3de film van ToyStory, ook 90 minuten wachten. Dan zien we een attractie waar de hippy schildpad uit Finding Nemo de hoofdpersoon is. Wachttijd 30 minuten. Oké dit gaan we even doen.
Als we in de rij staan krijgen we door dat dit iets in een zaal is want na elke 10 minuten gaan we lopen en dan stopt het weer. De attractie is dat zogenaamd een heel groot raam aan de achterkant van een schip is gemaakt en dat je daar d.m.v. special technieken met de zeedieren kan praten. (kan niet echt he, is een attractie…) Ik zeg nog “Staan we dalijk een half uur in de rij praat die schildpad alleen Japans…” Na een inleidend gesprek door een grappige Japansse dame wat waarschijnlijk h-i-l-a-r-i-s-c-h is als je Japanse verstaat maar redelijk entertaining is voor ons gaan we een zaal in met keiharde houten bankjes. Met veel moeite van het lopen, wachten, lopen, wachten in de rij kan ik gaan zitten en begint de show. We kijken zogenaamd naar een onderwater schouwspel maar eigenlijk is het een film en die schildpad verteld een verhaal. En natuurlijk helemaal in het Japans (…). Vrij suf eigenlijk maar wat geeft het we kunnen even zitten. Tot de mensen uit de zaal vragen mogen stellen en de animatie schildpad daar antwoord op geeft. De mensen die de vragen stellen hebben voor ons in de rij gestaan dus er kan geen sprake zijn van doorgestoken kaart of zo. Waarschijnlijk is dit dus een interactieve film en zit er iemand achter de schermen live die stem in te spreken en laat die schildpad bewegen. Erg leuk maar na een paar minuten is de lol er wel vanaf als je er geen reet van verstaat.
We willen nu even kijken of alle attracties zo’n lange wachttijd hebben dus willen eerst een rondje door het park maken en als er ergens minder dan 30 minuten wachttijd is gaan we die attractie in. In de vulkaan is een attractie die ’20.000 mijl Leagues Under the Sea’ heet (volgens mij geen echt Engelse zin) de wachttijd is 25 minuten dus we lopen meteen naar binnen. Erg mooie attractie en duurt ook best wel lang en in de rij voor de attractie is ook erg veel te zien. We moeten met 6 mensen in een soort van duikboot en alles gaat natuurlijk weer fout, zien een heleboel zeemonsters e.d. maar op het eind komt alles toch goed. Gelukkig anders kon ik dit verslag niet voor jullie schrijven.
We lopen door en komen in het gedeelte van het park dat Arabian Coast heet. Hier gaan we binnen bij “Sinbad’s Storybook Voyage” (5 minuten wachtrij) en dat is een combinatie van de “Fata Morgana” uit de Efteling en “It’s a small world” van Disney zelf.
Daarna lopen we naar de Lost River Delta om naar Indiana Jones: Adventure Temple of the Crystal Skull te gaan. 110 minuten wachtrij. Wordt ‘m dus ook niet. We stappen in een soort van rondvaartboot die ons naar de andere kant van het park brengt. We stappen meteen weer in en we maken een compleet rondje door het park en komen weer terug op de plek waar we begonnen waren.
In de rij voor de boot heb ik gezien dat je ook een Fastpas kan maken en dan wordt er een tijd gereserveerd voor je waar je een attractie mag bezoeken. Dan hoef je niet in de rij te staan en kan je zo later die dag de attractie in. Ik loop terug naar de Indiana Jones attractie maar de Fastpas computer zijn uit dat hadden we dus meteen bij binnenkomst moeten doen en niet om 18:30 ’s avonds.
We kijken of we in de StormRider kunnen (120 minuten wachttijd dus niet) maar bij de bootjes van de Aquatopie is de wachttijd maar 20 minuten dus daar gaan we wel in. De Aquatopia zijn bootjes die niet in een rechte lijn varen maar rondjes draaien e.d. terwijl ze in een rails onder water volgen. Althans dat denken we voor we er in stappen. Als we 30 seconden in het bootje zitten gaan we een heuveltje af en denken we achter onze voorgangers aan te gaan maar wij nemen een hele andere route dus we zitten niet op een rails of zo. Terwijl we varen wordt er aan alle kanten water naar ons gespoten dat ons elke keer op een haar na mist. Nu ik goed kijk zie ik dat we helemaal niet in een bootje zitten maar een karretje dat door een laag water van 25 cm rijdt en totaal autonoom een route bepaald maar wel in precies dezelfde volgorde van vertrek ook weer aankomt.
Na deze wilde rit hebben we honger gekregen en gaan we eten in het Cape Cod Cook Off. Erg grappig we zijn in Cape Cod geweest in het echt en nu ook in de attractie. Ik bestel nu wel een echte hamburger maar deze smaakt weer meer naar frikadel dan een hamburger maar wel lekker. We zitten in een hele grote zaal en daar zitten minstens 300 man te eten en het is hier super stil. Denk aan het geroezemoes voor een film begint. Als je dit soort zalen met deze hoeveelheid mensen in Nederland hebt dan is het een grote tering herrie hier is het heerlijk rustig.
Ik merk dat ik er ook rustiger van wordt al die rustige en beschaafde mensen om mij heen. Heel prettig. Een grote Rotterdamse pleuris muil is af en toe handig als je je moet verweren in Nederland maar het idee dat je dat nooit hoeft te doen omdat het niet nodig is, is eigenlijk veel fijner.
Na het eten lopen we terug naar de StormRider maar daar is de rij nog 70 minuten dus we besluiten richting uitgang te gaan. We lopen helemaal door de enorme vulkaan heen en komen in een soort van paleis/kasteel. Hier kun je alle kamers in en in elke kamer is wel iets te doen en alles in de stijl van Leonardo Da Vinci of het tijdperk waarin hij leefde. Het door hem ontworpen vliegtuig staat er maar ook is er een super mooi ouderwets planetarium dat je door aan hendels te draaien kan bedienen, je kan kanonnen afschieten en afstandbestuurbare zeilboten besturen maar dan helemaal oude in stijl.
Als we helemaal naar boven op het kasteel zijn geklommen zien we dat er duizenden mensen om het meer staan dat midden in het park ligt. Het is bijna half acht dus zal er zo wel een show beginnen. Nou jullie weten onderhand nu wel dat Japanners gek zijn op wachten en nu ook weer. Die show begon niet om half 8 maar om 8 uur en in de tussentijd zoeken wij een beter plek.
Om 8 uur zitten wij er helemaal klaar voor en de show gaat van start. De hele show vindt plaats op 6 boten die af en aanvaren en een boot die continu midden op het meer blijft liggen. Het thema is Fantasia en Mickey Mouse speelt de hoofdrol. Vuurwerk, lasers, waterorgels, poppen, hoofdpersonen en muziek uit alle bekende Disney films komen voorbij in een werkelijk geweldige show van ± 20 minuten. Zelfs de enorme vulkaan midden in het park reageert op met effecten als vuur, licht en rook op elementen uit de show. Als de show voorbij is begint het vuurwerk van DisneyLand dat naast DisneySea ligt en er wordt, heel knap gedaan, in ons park muziek gespeeld die synchroon loopt met het vuurwerk van het park naast ons.
We gaan nog even kijken hoelang de wachttijd bij de Tower of Terror (50 minuten) en ToyStory (110 minuten) is maar besluiten nog even naar de winkeltjes te gaan en naar huis.
DisneySea vind ik het allermooiste pretpark waar ik ooit ben geweest. De Efteling is iets meer een eenheid omdat het bijna helemaal in de stijl van Anton Pieck is gemaakt maar DisneySea is compacter en door de centraal gelegen vulkaan en de werkelijk prachtige attracties moet ik echt zeggen dat ik DisneySea mooier vind.
Buiten de hoge entreeprijs is alles hier redelijk normaal geprijsd. Flesje limonade of water 240 yen, Ice Cream Sandwich 310 yen, Cheeseburger Menu 700 yen. Wij doen de komma twee plekken naar voren en dan weet je de prijs in Euro’s ongeveer.
De Japanners zijn helemaal (leuk) gek als ze naar een pretpark gaan waardoor het ook super leuk is om hier in een pretpark rond te lopen. Bijna iedereen is wel verkleed, groepjes meiden kleden zich allemaal hetzelfde, mensen lopen te slepen de hele dag met enorme exemplaren van de mascotte van het park Duffy de beer. Ook zie je dat jonge stelletjes zich precies hetzelfde kleden, zelfde broek, shirt, pet en zonnebril. De Japanners dringen niet voor, lopen niet te schreeuwen en gooien geen rommel op de grond.
Daarbij kijkt het park niet op een FTEtje meer of minder. Overal is enorm veel personeel aanwezig. Mensen voor de attractie, begeleiders in de rij, voordat je de attractie instapt wensen ze je plezier en na de attractie zwaaien ze je weer uit.
Nergens ligt rommel en de hele dag lopen er mensen met veger en blik alle troep op te ruimen. En ja ik heb het er al een paar keer over gehad maar de toiletten zijn fantastisch hier. Toiletten zijn er in overvloed en ze zijn super schoon. Meerdere keren vandaag naar het toilet geweest en geen één keer een vies toilet aangetroffen. Er is zeep, er zijn goede handdrogers en alles wordt continue schoongehouden.
Om 21:15 nemen we de metro en om ± 22:00 uur komen we helemaal dwars doormidden thuis nadat we nog even een kleine milkshake bij de mc Donalds voor de deur van het hotel hebben gehaald. (120 Yen)
Morgen gaan we misschien met de Shinkansen hoge snelheidstrein een stukje rijden maar het is voor ons nog niet zo eenvoudig om een ticket te boeken en de tickets zijn erg duur dus dat is nog niet zeker.