Tokio Trip dag 11: Niet met de Shinkansen, naar de grootste mall van Japan en een rommelig diner

De Shinkansen Bullet Train was ± 40 euro p/p maar dat bleek een enkele reis te zijn. Om 160 euro uit te geven om naar het eerste station te rijden en dan de trein terug te nemen puur en alleen om in de Shinkansen te zitten vonden we een beetje overdreven.

Daarmee verviel onze activiteit van vandaag maar geen nood want gisteren had ik een bord in een station gezien dat de grootste mall, de AEON LakeTown Mall, in Japan vlak bij Tokyo zou zitten. We zoeken op het internet de route uit die we moeten nemen om er te komen. De reis gaat ongeveer een uur duren dus we kopen in het supermarktje op het station 2 kaneel broodjes, cola, water met vitamine C en een mini hamburgertje voor onderweg. Dat hamburgertje had ik al eerder gekocht en dat is geweldig. Het is een eigelijk koud gehakt op een kleine sesambroodje en super lekker en ook maar 180 yen. De kaneelbroodje blijken oud en taai te zijn en eten we niet op.

We stappen in de metrotrein en gaan naar ons overstappunt maar hier is absoluut niet duidelijk wanneer onze trein komt. Als we er na een minuut of 12 nog staan besluiten we maar in een metro te stappen die de richting opgaat die wij willen.

Als een zeer aardig Japanse mevrouw ons niet had geholpen waren we helemaal verkeerd gegaan maar gelukkig verteld ze ons waar we moeten uitstappen en laat ze ons zien dat we de volgende trein moeten hebben die op het perron komt waar we zijn uitgestapt. Dat scheelt weer een heleboel trappen lopen voor niets.

We nemen de volgende metro die ons buiten het centrum brengt en daar stappen we over op een metro die ons voor de deur van het AEON LakeTown Mall afzet. Zoals gezegd is dit de grootste Mall van Japan en heeft drie gedeeltes met bij elkaar honderden winkels. Vandaag is het alleen een beetje erg druk omdat bijna iedereen vrij heeft vanwege een aantal feestdagen die deze week zijn.

Het is onderhand al rond kwart over 1 en we hebben honger en we willen graag proberen nog een keer sushi te eten. We vinden een sushi tentje en daar moeten we iets opschrijven op een blaadje als we daar willen eten maar we hebben geen idee wat we moeten opschrijven. We vragen het aan de dame achter de balie die lacht lief en haalt er een oudere dame bij die ons verteld hoe we het formulier moeten invullen. Erg grappig om midden tussen alle namen in Japanse tekens ‘Theresa’ te zien staan. Ik ga op een van de de krukjes zitten die buiten staan voor de wachtende en T. gaat in de winkeltjes inde buurt kijken. Ik word naar binnen geroepen maar zie T. nergens. Als ik mijn tas neer heb gezet en op mijn plaats zit zit mijn charmante reisgenote ineens voor me want ze had gezien vanuit de verte dat ik naar binnen geroepen werd.

Hier kan je sushi bestellen met een iPad en die wordt dan naar je toe gereden door een mini Shinkansen trein en we kunnen schoteltjes met gerechten van de lopende band afpakken die ook langs ons tafeltje komen. Dat laatste vergt natuurlijk een enorme beheersing van mij want ik zou het liefst alle bordjes van die band afhalen. Na een half uurtje hebben we een flinke stapel schoteltjes verzameld maar hoeven maar 1470 yen te betalen ondanks we de halve zee hebben leeg gegeten van snowcrab tot makreel.

We beginnen de mall door te lopen en zien een heleboel winkels die we nog niet eerder hadden gezien en ook een aantal dat we al eerder waren tegengekomen. Meer dan de helft van de winkels in deze mall bestaat uit winkels die dameskleding verkopen.

Natuurlijk zijn er ook andere winkels zoals een geweldige winkel waar ze miniatuur treinen verkopen en waar je je eigen treinen mee naar toe kan nemen om op een van de twee enorme spoorbanen te rijden.

Ook vervelend is dat Japanners eigenlijk er heel graag Amerikaans / Europees uit willen zien. Omdat dat zo is kan je hier niet echt aparte kleding of spullen kopen want aangezien ze alles willen hebben wat wij ook hebben is het net of je in een mega groot Alexandrium rond loopt. Als winkels al echt Japans zijn dan is alles in die winkels ontiegelijk basic of meteen richting traditionele/ klederdracht kleding.

We stoppen halverwege het winkelcentrum en kopen twee schepijsjes van ± 5 euro per stuk. Erg lekker (één smaak is zelfs ’zoete aardappel’) maar heel weinig voor zo veel geld. de bodem van het bekertje is zelf verhoogd zodat er minder in het bekertje past.

We lopen het mega complex door ook al doen onze voeten vanaf dat we vanmorgen voor het eerst naar het toilet liepen al zeer.

Als we van de 2de naar de 3de verdieping gaan in het grootste gebouw van de 3 komen we op een afdeling met voornamelijk kinderkleding. We komen langs twee winkeltjes waar alleen hysterische kleding voor 10 to 14 jaar oude meisjes verkocht worden waar de verkoopsters nog kinderlijker doen dan ze altijd al doen.

Dit is een prachtig winkelcentrum maar als je hier als verkoper in een winkel geen klanten aan het helpen bent moet je voor de winkel gaan staan en de aanbieding van de week gaan staan gillen. Het is net de markt. Ook vervelend is dat de verkoopsters die normaal bijna fluisterend de klanten te woord staan nu ineens enorm gaan lopen gillen en schreeuwen met stemmen die klinken of je met je nagels over een schoolbord gaat.

Na een stuk te hebben gelopen komen we bij een Arcade spelletjes hal maar met allemaal kleine gamekasten. Ik zie zelfs een meisje van 4 achter een gokkast zitten en zit te hopen dat ze 3 teddyberen op een rij krijgt omdat ze dan de jackpot heeft. Ze leren hier al vroeg dat gokken heel leuk is.

Nadat we het grootste van de 3 gedeeltes helemaal hebben bekeken gaan we naar de Outlet Stores. Over het algemeen vind ik Outlet Stores sowieso kut want meestal vind ik de dingen die ze verkopen afschuwelijk. Ik zou nooit een overgeefgroene polo van Tommy Hilfiger kopen maar het feit dat hij dan nu afgeprijsd is van 135 euro naar 100 euro en uit een bak moet worden gevist waar hij voor het ‘lekkere uitverkoop gevoel’ is ingeflikkerd samen met nog honderd broertjes maakt mij niet meer ‘koop bereid’ zal ik maar zeggen.

Bovendien is er nog iets waar ik me behoorlijk aan irriteer en dat is het volgende. In alle landen in heel de wereld zijn tegenwoordig outletstores. In Nederland hebben we er een paar, in België een paar maar bijvoorbeeld in Amerika heb je in elke grote stad wel een outlet mall. Stel dat ze daar nou werkelijk de voorraden zouden verkopen die overblijven in de magazijnen zou het dan niet een stuk slimmer zijn om die gozer die al jaren de verkeerde beslissingen neemt m.b.t. de productie van kleding te ontslaan. Dat lijkt me beter dan overal je merk te degraderen en allemaal mensen die het eigenlijk niet kunnen betalen in, afschuwelijke kleuren en modellen, uit de collectie van vorig jaar te laten kopen en in jouw merk te laten rondlopen. Zou ik het liever in de fik steken dan dat Truus van drie hoog achter in een knal gele polo van mijn A merk boodschappen bij de Lidl loopt te doen.

Outlet is gewoon kut en deze outlet is ook kut. Ik loop de Outlet winkel van Hackett binnen en daar kosten de overhemden nog steeds 15.000 yen en T. ziet een leuke rok en die kost 40.000 yen. We gaan maar weer snel naar de ‘dure’ normale shoppen want dit is allemaal zo aantrekkelijk hier blijven we geld uitgeven…

Het loopt tegen 17:00 uur en we besluiten terug naar het hotel te gaan om daar in de buurt wat te gaan eten. We stappen in de metro naar Tokyo station en dat is eigenlijk de metro op het zelfde perron waar we vanmorgen uitstapte en rijden nu het tweede gedeelte van het traject van deze metro. De rit duurt bijna 40 minuten en we komen 2 vestigingen van de IKEA tegen dus waarschijnlijk hebben we een afstand afgelegd van op z’n minst van Barendrecht naar Delft…

Als we op station Shinagawa aankomen gaan we naar de restaurantjes boven het station waar we eerder gegeten hebben om nu in een ander restaurant te gaan eten dat daar zit. Dat is vol en we druipen af maar vlak voor we weg willen gaan zie ik dat er in de kelder ook restaurants zitten.

We lopen naar beneden en we zien een restaurant en als we even door de kaart heen bladeren lijkt de kaart oneindig dus we gaan naar binnen. We krijgen een eigen kamertjes met een twee banken en een tafel in het midden met een televisie. Als er nu 2 katten verveeld om ons heen liepen te dralen dan zou het bijna lijken of we thuis zouden zijn.

Bestellen doe je hier met een tablet maar die is totaal in het Japans. De gebruikers interface is echter prima dus eigenlijk begrijp ik snel hoe je moet bestellen en hoe je de gerechten op de kaart kan vinden op de tablet. Erg grappig is dat we er achter komen dat de kaart erg uitgebreid is en gerechten er meerdere keren met foto en al in staan. Dus ze hebben wel veel gerechten maar ze staan er ook minimaal twee keer in dit menu.

Na dat ik 5 gerechten heb opgezocht, gevonden en bestelt wordt na 10 minuten het eerste gerecht gebracht wat ik zou hebben bestelt. Ziet er heerlijk uit maar dit hebben we niet besteld. Blijkt die penis die ons aan ons tafeltje heeft gezet de nummers van de kamertjes/tafels aan de verkeerde tablet te hebben gekoppeld. Wij krijgen dus nu de gerechten van de buren. Je zou denken dat is makkelijk op te lossen, gewoonde gerechten naar een andere tafel brengen, maar dat valt in de praktijk nog vies tegen. Ze besluiten namelijk de orders van de buren gewoon wel uit te voeren maar onze bestelling te wissen en opnieuw op te nemen. Na een minuut of 30 krijgen we ons eerste gerecht waar je normaal bij bijna alle restaurants binnen 5 minuten aan het eten bent.

We hebben rund met citroen, ei met vis, bami, gegrilde soja bonen en stukjes enorm taaie kip. Omdat we niet weten of het de bedoeling is dat deze kip taai durven we eigenlijk niet te klagen. We willen ook niet net zo’n Amerikaan zijn die bij Mc Donalds in Amsterdam gaat staan gillen dat hij het belachelijk vindt dat er geen ‘free refill’ is en niet onbeperkt cola krijgt.

Aangezien de kwaliteit van de andere gerechten zeer goed is gaan we er maar van uit dat het de bedoeling was dat deze kip zo taai was.

Eten was lekker maar niet 5.000 yen lekker die we moeten afrekenen. We hebben de afgelopen dagen beter en voordeliger gegeten dan hier. Televisie in ons kamertje was wel erg leuk vooral omdat we een groot gedeelte van de wedstrijd van de Tokio Giants konden bekijken door dat de bestelling helemaal in het honderd liep.

Morgen laatste dag (snik, snik) en dan gaan we naar het museum. Ook gaan we uitzoeken hoe we met de trein naar het vliegveld komen om 7:00 uur ’s morgen want we moeten om 8:00 uur op het vliegveld zijn want we vliegen om 11:00. En natuurlijk vroeg oortje papen want we moeten vroeg op.