Vandaag heb ik vakantie dus natuurlijk heb ik bij het opstaan al knallende koppijn. Na de laatste zakelijke dingen te hebben afgerond thuis is het kwart voor tien en ik wil eigenlijk wel naar Schiphol. Mijn lieflijke reisgenoot vindt dat helemaal geen probleem dus zitten we om 10 uur precies in de auto op de oprit om weg te rijden als mevrouw Lausberg er achter komt dat ze haar jas is vergeten. Gelukkig komt ze er nu achter en niet bij Zoetermeer.
Zonder files rijden we naar Schiphol. Op P3 staan er allemaal mensen bij de slagbomen die je creditcard van je aanpakken en dan in de gleuf van de kaartlezer doen waarna de slagboom open gaat, hij de creditcard uit het apparaat haalt en dan weer teruggeeft. Geen enkel probleem om het zelf te doen want je kan er makkelijk bij vanuit de auto, sterker nog dit is veel omslachtiger maar leuk voor die jongen dat hij een baan heeft.
We nemen de bus naar de vertrekhal en moeten naar balie 1 want daar moeten we de bagage inleveren voor Iceland Air. We staan bij een paar gezellig Amerikaanse dames in de rij die met een cruise van Tampa naar Amsterdam zijn gevaren dus de 40 minuten die we in de rij staan vliegen om… Omdat ik echt de aller goedkoopste tickets heb gekocht die je kan kopen mogen we met deze tickets alleen maar handbagage meenemen. We moeten betalen voor onze ene koffer waar we de bagage van ons allebei in hebben gedaan (14 kilo totaal, u begrijpt dat wordt een aantal keer de heupslippen met de hand wassen in een wastafel). Voor deze vlucht Amsterdam IJsland is dat 55 euro en voor de vlucht van morgen moeten we weer betalen maar daar van weet ik nog niet hoeveel dat gaat kosten. Voor de terugvlucht, dus in een keer van Seattle naar 020 is het 88 euro. Maar omdat we maar één koffer hebben is het nog steeds allemaal veel voordeliger dan als we een tickets met een koffer voor beide hadden genomen.
We zijn in enkele minuten door de douane en gaan even wat eten. We kopen paar tijdschriften, die ik in mijn geval waarschijnlijk weer ongelezen heel de reis meesjouw en weer mee naar huis neem en dan over 2 jaar weggooi. We gaan naar Gate D62 want daar vertrekt ons vliegtuig dus dat leek ons wel handig om daar heen te gaan en niet naar B3 of C21. We zouden om 14:00 gaan vliegen maar om 13:50 zit er buiten de schoonmakers nog niemand in het vliegtuig. We kijken naar de mensen om ons heen en we zien een dame van in de zestig die, en bij je Jehovah getuigen niet zou misstaan en waarschijnlijk voor de eerste keer vliegt want die loopt maar gestresst heen en weer door de gate. Omdat er niet heel veel stoelen zijn, zijn heel veel mensen langs de kant gaan wachten. Omdat zij denkt dat het een rij is sluit ze helemaal achteraan aan. Haar man, die een prima zitplaats had en op zijn gemak een krantje zat te lezen is ook meegesleept en staat nu ook in de ‘rij’. Als zij met de mensen voor haar gaat staan praten en het hun duidelijk gemaakt wordt dat er helemaal geen rij is zie je die man van de Jehovah dame een beetje instorten. En dan moet hij ook nog een paar weken op vakantie met zo’n mens, arme man.
Inchecken gaat allemaal net zo lekker soepel als normaal, dus zitten we na 20 minuten staan in de slurf en strompelen in het gangpad eindelijk op onze stoel omdat er altijd wel ergens een eikel of tuthola enorme problemen heeft met het plaatsen van zijn handbagage in de bagagevakken boven de stoelen. Mensen staan altijd zo moeilijk te doen met hun bagage dat het lijkt of er een baby of een huisdier inzit. Donder die tas in zo’n vak en ga zitten.
Na het opstijgen luister ik wat muziek, kijk 3 afleveringen van Will & Grace en kom er achter dat ik eigenlijk de humor van een valse oude nicht heb want moet enorm lachen om de afzeik grappen die Will en Jack over elkaar maken. Kijk ook nog naar twee afleveringen van ‘Mom’ en dat is eigenlijk ook best wel aardig zeker voor in het vliegtuig met een knallende koppijn.
In IJsland aangekomen lopen we naar de bagageband en daar ligt onze koffer al lekker vrolijk rondjes te draaien. We slepen ‘m mee en gaan naar de busmaatschappij waar we de Flybus naar het hotel hebben geboekt om meteen een ticket voor morgen te kopen van Reykjavik terug naar het vliegveld. Daar zegt de zeer vriendelijk dame achter de balie in een conversatie van een paar minuten minstens 8 keer dat we bij halte 6 uit moeten stappen (onthou halte 6, is enorm belangrijk voor het vervolg van dit verhaal).
Buiten is het echt oudhollands kut weer, gewoon 7 graden en regen en we lopen naar de FlyBus. Ik vraag aan de buschauffeur die toch al niet echt de gezelligste is of dit een typische zomerdag in IJsland is (ja Quin maakt ook vrienden in het buitenland) waarna hij keihard moet lachen. Nee hoor hij flikkert met de pest in zijn lijf nog een paar koffers in het bagageruim en we gaan rijden.
Van het vliegveld naar Reykjavik is het ongeveer 50 kilometer rijden en we hebben letterlijk in al die 50 kilometer geen enkele boom of grasveldje gezien. Alleen een fantastisch woest maanlandschap van met mos bedekt gestold lava. In de verte zien we bergen, gletsjers en enorme uitgestrekte vlaktes. Na 50 minuten zijn we aan de rand van de stad en moeten we overstappen in kleinere busjes die ons naar ons hotel zal brengen. Die ook weer zeer vrolijke buschauffeur (waarom ga je dit soort werk doen als je eigenlijk een intense hekel aan mensen hebt vraag ik me altijd af) noemt hotel namen in plat IJslands en de bushalte die er bij hoort om te kijken of iedereen er is. Niemand verstaat de naam van zijn hotel wat hem allemaal nog geïrriteerder maakt. Aangezien de bookingsapp en de dame achter de balie op het vliegveld ons beide hebben verzekerd dat we op halte 6 moeten uitstappen steken we onze hand op als hij halte 6 noemt ook al verstaan we de naam van het hotel niet. We rijden de stad in en komen meteen bij een prachtige kerk en daar worden een paar van onze mede reizigers gedropt, dan komen we bij halte 6 en we pakken onze koffer en stappen uit als we de koffer hebben en uitgestapt zijn vraagt ons zonnetje in huis bij welk hotel we moeten zijn. Mijn reisgenote laat het het printje zien met de naam van het hotel, de chauffeur kijkt er naar, zucht alsof hij net zijn nieuwe mobiele telefoon in een zwembad heeft laten vallen en schud diep teleurgesteld zijn hoofd en zegt dat we weer in moeten stappen. We gaan weer zitten in de bus en hij dropt alle andere mensen bij hun hotel af tot wij als laatste in de bus achterblijven. Ik heb het idee dat hij nou elk moment de bus langs de kant kant neerzetten en ons helemaal de tyfus gaat schelden en ons en onze bagage in the middel of nowhere achterlaat. Maar niets is minder waar en hij rijdt gewoon tot voor ons hotel en laat ons rustig uitstappen voor de deur.
Het hotel is prima, door punten van Expedia die ik schijnbaar had gespaard slapen we hier voor 40 euro vannacht en we hebben een prima kamer (nummer 108) met een raam met uitzicht over een meer met aan de ander kant bergen met sneeuw er op. Hou het dan maar eens droog.
Het is rond 18:00 uur dus er moet gegeten worden. Tijdens de busrit had ik een tentje gezien dat cafe Loki heette waar ze authentiek IJslands eten serveren en als we een stukje lopen herken ik waar ik ben en lopen we zo naar het restaurant.
NADAT WE DUS GEWOON LANGS UITSTAPPLAATS 6 ZIJN GELOPEN DIE LETTERLIJK 100 METER VAN ONS HOTEL LIGT DUS WAAROM DIE GAST IN DAT BUSJE NOU ZO ENORM ZAT TE ZUCHTEN EN TE STEUNEN IS MIJ EEN RAADSEL.
Rykjavik centrum is kleiner dan het centrum van Oosterhout om maar een zijstraat te noemen en met 10 minuten lopen zijn we bij Café Loki. We bekijken de menukaart, Mevrouw Lausberg neemt de “Brave Heart” en ik “Iceland Place 2” en een cola en een thee bij elkaar 52 euro.
Zoals je op de foto kunt zien ziet het eten er prima uit en smaakte ook fantastisch. Dat witte achter die kuipjes boter is gedroogde vis. Ik had nog nooit gedroogde vis op maar smaakte prima. Dat kleine potje daar zitten stukjes gefermenteerde haai in, dat is een IJslandse delicatesse en wilde ik heel graag eten maar had geen idee dat we dit nu gewoon zonder het te weten hadden besteld.
We nemen een beide een klein blokje haai van 5x5mm en nemen een hap, tot dat moment hadden we geen idee wat we gingen eten. Toen we het wel erg heftig vonden vroegen we de ober wat we aten toen hij ‘fermented shark’ zei en vertelde hoe we het moesten eten begon het ‘feest’ pas echt. We hebben ook een borrelglaasje met een Ouzo achtig drankje, Brennvin, en om de haai totaal te beleven moeten we heel lang kauwen op de haai en daarna een slok van die Brennvin nemen.
We doen wat die ober uitgelegd heeft en dan begint de sensatie pas echt. Ik ga proberen te omschrijven wat we proefde maar een stomp binnen in je hoofd zou een korte uitleg kunnen zijn.
Als je de eerste paar keer kauwt valt de smaak mee, beetje knoflooktachtig dan komt er een sensatie die ik alleen ken van te veel wasabi, kippenvel boven op je hoofd. Dan komt er een mokerslag van ammoniak achteraan. Die slok Brennvin er achteraan verlengt die ammoniak belevenis alleen nog maar langer.
‘Lekker’ is absoluut niet het woord dat de smaak van gefermenteerde haai zou omschrijven ‘hysterisch bijzonder’ komt meer in de buurt. Mijn hoofdpijn is hoe vreemd dan ook wel gezakt maar ik hoop niet dat ik voortaan gefermenteerde haai moet eten om van mijn hoofdpijn af te komen.
Als we het eten op hebben lopen we door het centrum terug naar ons hotel en elke keer ruik ik weer die ammoniak van de haai. We zien super leuke winkeltjes maar alle dingen die je hier kan kopen zijn best wel heel duur. Mevrouw Lausberg staat met een poppetje van de lokale vogel de Papagaaiduiker bij de kassa om af te rekenen maar komt er achter dat er niet 95 kronen maar 895 kronen (+/- 10 euro) op het prijskaartje staat dus deze guitige vogel gaat terug in het schap.
In het hotel zetten we thee en eten de chocolade die ook belachelijk duur was maar thee zonder chocolade is als thee zonder chocolade dus over die aanschaf was geen twijfel.
Het is nu 21:00 uur en nog volop licht en zwaar bewolkt dus het Noordelicht gaan we denk ik niet zien vanavond. Maar ja we hebben al gefermenteerde haai op en je kan niet alles hebben.
Morgen gaan we vliegen naar Seattle ik ruik nog steeds die ammoniak van die haai.